Links Hinghoi Moo+ Nitchawan P'Puk Peerada Evil
02.05.2002 - 4:32 p.m.
เมื่อวันก่อน ตามลิงค์ของลิงค์ไปเจอน้องคนนึงเค้าเขียนถึงชีวิตตัวเอง ซึ่งใฝ่ธรรมมากเลย เลยนึกถึงตัวเองขึ้นมา ฉันเนี่ยเห็นเป็นอย่างนี้ ลึกๆแล้วฉันก็มีจิตใจใฝ่ธรรมเหมือนกัน ด้วยความที่เกิดเป็นพุทธศาสนิกชน ฉันก็มีความคิดอยากนิพพานเหมือนกัน แต่ว่าความคิดในแง่ธรรมะของฉัน ออกจะแหกกฎอยู่ คือว่าฉันชอบแนวทางการปฏิบัติเหมือน ในหนังสือเรื่อง "สิทธารถะ" ซึ่งเป็นหนังสือปรัชญาที่ดีมากมาก คนเขียนเขียนได้เรียกว่า โดนใจฉันมากเลย เนื้อหาก็เป็นทำนองที่ว่่า คนที่ติดตามพระพุทธเจ้าน่ะ ถ้าไม่พยายาม ก็ไม่เห็นธรรมะหรอก แต่ว่าคนที่มีแนวทางของตัวเอง ถึงไม่ต้องทำตามคำบอก ก็สามารถเห็นธรรมได้
หนังสือธรรมะที่ฉันชอบอ่านมากก็คือ ของท่านพุทธทาศภิกขุ เพราะว่าท่านก็ไม่ได้เน้น เรื่องการเคารพบูชา หรือว่าสอนให้เคารพในพระพุทธเจ้า หรือว่าต้องทำตามที่ท่านสอน แค่สอนให้ไม่ยึดติด
ฉันเริ่มทำสมาธิตั้งแต่ม. 1 เพราะว่าโรงเรียนบังคับให้ไปที่วัดบวร ก็ไม่ได้ตั้งใจมากนักหรอก แต่ว่า ด้วยความที่ฉันเป็นคนชอบอ่านหนังสือ ก็เลยมีความคิดในเรื่องแนวคิดทางศาสนาพุทธพอสมควร ฉันมาเริ่มเป็นมากตอนเรียนมหาลัยจบ แล้วอยู่ว่างๆ ตอนนั้นน่ะ ฉันอ่านหนังสือธรรมะ และ ปรัชญาต่างๆเยอะมาก ทั้งของเต๋า ของเซ็น ทำให้ฉันลองทำสมาธิแบบต่างๆ แล้วก็แบบ ทำบ้านให้เป็นวัด สวดมนต์ภาวนาเยอะมาก แล้วกินอาหารแบบแมคโครไบโอติกส์ด้วยนะ (คือการกินที่คล้ายกับเจ)
จะเล่าว่ามีอยู่ครั้งนึง เพื่อนในกลุ่มมันชวนกันไปสถานปฏิบัติแห่งนึง เรียกว่าอะไรก็ไม่รู้น่ะ แต่ว่าไม่ใช่วัดเป็นบ้านแต่ว่ามีพระมาแล้วก็มีลูกศิษย์ลูกหามามากมาย พระน่ะเป็นพระที่ดังมาก แต่ว่าฉันฟังๆดูแล้ว ไม่ค่อยจะเลื่อมใสเท่าไหร่ แต่ว่าเพื่อนๆ(กลุ่มฉันมีผู้ชายทั้งกลุ่ม) มันอยากไปกัน แล้วมันก็พร้อมที่จะศรัทธาได้อย่างไม่เรื่องมาก(เหมือนฉัน) ฉันก็เลยจำต้องไป ไม่ให้มันว่าได้ว่าฉันใจบาป ไกลพระเจ้า อะไรอย่างงี้ ไปแล้วเค้าก็ให้ทำสมาธิ แต่ว่าตอนทำสมาธิ พระจะพูดไม่หยุดเลย แล้วก็จะโน้มน้าวให้เรามองเห็นสวรรค์ ฉันก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่แนวฉันเลย อะไรแบบนี้น่ะ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปกับเพื่อน แล้วนั่นก็เป็นครั้งแรก และครั้งเดียวแหละ ที่จะยอมไป (พวกมันก็ไม่ได้ไปกันอีกหรอก)
ตอนนี้ฉันก็ไม่ได้เคร่งเหมือนแต่ก่อนแล้ว ก่อนนอนก็มีทำสมาธิบ้าง แต่ว่านอนทำน่ะ(ส่วนมากก็นอนซะก่อนได้ทำสมาธิ) ฉันมาดีแตกตอนที่ไปเรียนต่อ ตอนแรกมีเพื่อนใหม่เยอะแยะ ก็สนุกสนาน ไปผับแทนสวดมนต์ แต่ก็ถือว่ามีจิตใจใฝ่ดี (คิดเอาเอง) ฉันก็ไม่ได้กินเนื้อสัตว์ด้วย(กินบ้าง ก็ไม่ได้เคร่งมาก เหล้าเบียร์ก็ไม่ดื่ม ^_^ ดื่มไซเดอร์ กับ แชนดี้) แต่พอย้ายเมืองแล้วมาเจอ Ｍ ฉันก็อยากกินข้าวกับเค้าและกับเพื่อนๆที่สนิทกัน ฉันไม่อยากทำตัวให้เป็นที่ลำบากของคนอื่น ก็เลยกินมันทุกอย่าง
พอมาอ่านเรื่องของน้องเค้าแล้วก็เลยนึกอยากทำสมาธิให้มันจริงจังกว่าเดิม แบบเปลี่ยนจากนอนทำ มาเป็นนั่งทำอะไรอย่างเงี้ย
�