Links Hinghoi Moo+ Nitchawan P'Puk Peerada Evil
02.06.2002 - 12:32 p.m.
ว่ายน้ำกันเถอะ
และแล้วอากาศก็ร้อนขึ้นมาเรื่อยๆ ชวนให้นึกถึงสระว่ายน้ำเป็นอย่างยิ่ง ฉันเป็นคนที่ชอบว่ายน้ำมาก มาตั้งแต่เด็กๆแล้ว ตั้งแต่สมัยที่อยู่ชั้นประถม พ่อจะพาไปเรียนทุกอาทิตย์ ตอนนั้นพ่อก็จะไปนั่งรอที่ข้างสระ จนกว่าจะเรียนจบ เริ่มเรียนตั้งแต่ไม่เป็นเลย จนกระทั่งพอว่ายฟรีสไตล์กับเค้าได้ ท่ากรรเชียงอะไรนี้ก็พอได้แล้วน่ะนะ ทีนี้มีอยู่วันนึง คุณครูก็สอนให้ทำท่าใหม่ คือท่าลูกหมาตกน้ำ ท่ามันทำยากน่ะ ต้องตะเกียกตะกาย ฉันก็ทำยังไม่ค่อยเป็น แต่ว่าครูไม่สนใจน่ะ แกคิดว่าคงทำได้แล้วทุกคน แกให้เข้าแถวเรียงหนึ่งไปตรงที่น้ำลึกมาก แล้วโดด แล้วก็สั่งให้ทำท่าลูกหมาตกน้ำเนี่ย ฉันก็ใจสู้ เอาก็เอาวะ พอโดดลงไป มันไม่เป็นลูกหมาตกน้ำดิ มันทำไม่ได้จะจมน้ำ ฉันก็แหกปากเรียกครูใหญ่ ครูก็ยังไม่มาเร็วนะ นึกว่าพยายามอีกหน่อยมันคงได้มั๊ง ฉันก็เริ่มกินน้ำแล้วสิ แต่ยังมีแรงแหกปากเรียกครู ในที่สุดครูก็โดดลงมาช่วย ฉันน่ะ ไม่ได้เห็นเหตุการณ์ข้างบนสระหรอก แต่ว่า ริด (เพื่อนห้องหก) จำได้แม่นมาเล่าให้ฟังตอนโตแล้วว่า เห็นเหตุการณ์ตอนที่ฉันกำลังจมมิจมแหล่แล้วครูไม่ลงไปช่วยซักที พ่อฉันถอดเสื้อแล้ว กะโดดลงไปช่วยเต็มที่ ฮ่าฮ่า ริด เอามาอำน่ะ คงไม่เคยเห็นผู้ปกครองไหนเว่อร์เท่า
ยัง ยังไม่จบ วันนั้นพอกลับถึงบ้าน ที่บ้านจะมีที่เก็บน้ำไง มันก็ไม่ใหญ่มากนะ แต่ว่าลึกพอสมควร พ่อจับลูกสาวฝึกเลยค่ะ พ่อสอนใหญ่เลย นี่ๆ ลูกหมาตกน้ำเรอะ ต้องทำอย่างนี้ ฝึกในที่เก็บน้ำแหละ ลูกก็ว่ายน้ำได้อึดมากตั้งแต่นั้นมามาเลย
ทีนี้พอนึกถึงกีฬา สำหรับฉันก็ต้องเป็นว่ายน้ำก่อน ข้อดีอย่างก็คือ ไปว่ายน้ำที่ไหน พ่อแม่ที่หวงลูกสาวเวอร์ๆ อย่างพ่อแม่ฉันก็ไม่ค่อยห่วง แต่ว่าข้อเสียคือแขนใหญ่ ฮือ ฮือ อันนี้แก้ไม่ได้ หนำซ้ำพ่อนะ ตะก่อนเคยพูดกะฉันว่า "นี่นี่ ลูกดูคนนั้นดิ (เวลาพ่อขับรถชอบมองโน่นนี่) พ่อว่าตัวเค้าเท่าลูกเลย(ฉันเป็นคนตัวเล็กไง หาคนที่ตัวเท่ากันมีน้อย) แต่เค้าแขนเล็กกว่าลูก" ถ้าความมั่นใจในตัวเองมี มันคงหายไปหมดเลยพ่อ
เมื่ออยากว่ายน้ำ ก็ต้องหาสระ แต่ก่อนฉันจะไปว่ายน้ำที่สระสาธารณะของญี่ปุ่น ค่าว่ายก็ุถูกมาก แค่ 100 เยน ต่อครั้ง ปัญหาก็คือ มันอยู่ค่อนข้างไกลจากอพาตเมนท์ฉัน ปั่นจักรยานไปก็ตั้งเกือบครึ่งชั่วโมง ปั่นไปกลับก็ชั่วโมง แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว เลยไม่ค่อยได้ไปว่าย
พอดีได้ข้อมูลมาว่ามีสระว่ายน้ำในตึกแถวๆบ้าน ห่างจากบ้านแค่ประมาณหนึ่งบล็อก ก็สามนาทีได้ วันเสาร์เลยลองไปดู มันเป็นเหมือนสปอร์ตคลับแต่ว่าเล็กมาก มีอะไรให้เล่นหลายอย่างเหมือนกัน เสียค่าสมาชิกเป็นรายเดือน ฉันก็ขอข้อมูลเค้าเอามาตัดสินใจว่าจะสมัครวันไหนดี ทีนี้อ่านแผ่นพับที่แุถมมาด้วย เค้าเขียนว่า ค่าสมัครสมาชิก ลดจาก 5000 เยน เหลือแค่พันเยน(ถึงวันศุกร์) ฉันก็มาบ่นกับ M ใหญ่เลยว่าซวยจริง ดันไปวันเสาร์มันหมดเขตพอดี M เลยพูดอำๆว่า เธอเป็นคนไทย ต่อเก่งนิ ลองไปต่อเค้าดูดิ ลองทำเสียงให้เหนื่อๆเป็นคนต่างชาติ
คนญี่ปุ่นเนี่ยเป็นคนเถรตรง เรื่องต่อรองราคาอะไรเนี่ยไม่มีหรอก เค้าทำกันไม่เป็น M นี่แต่ก่อนก็ไม่ชิน แต่คงเห็นพวกเราคนไทยทำต่อ แล้วคนญี่ปุ่นก็ลดให้บ่อยๆ เลยยุส่ง (เรื่องต่อได้ อย่างที่ไม่น่าจะได้นี่ สาวไทยอย่างฉันและเพื่อนๆทำกันมาเยอะแล้ว เดี๋ยวเอาเรื่องของฉันและแอนมาเขียนดีกว่า) ฉันก็กลับบ้านมาเตรียมเงินและชุดว่ายน้ำ แล้วก็กลับไปใหม่ พอไปถึง ก็โชคดี พอดีที่เคาเตอร์ เป็นหนุ่มใหญ่ท่าทางใจดีนั่งอยู่ ฉันเลยเอาใบปลิวลดราคา ให้เค้าดู ทำหน้าใสซื่อ แล้วพูดว่า ค่าสมาชิกลดราคาถึงเมื่อวานน่ะค่ะ ไม่ทราบมาก่อนเลยเนี่ย วันนี้ก็คิดเป็นพันเยนไม่ได้เหรอ เจ้าหน้าที่เค้าก็ยิ้มๆ แล้วตอบฉันว่า จะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ละกัน พันเยนก็พันเยน ฉันงี้ดีใจสุดเดช เงินหมื่นกว่าเยนที่เตรียมมาจ่าย สำหรับ ค่าสมาชิกและ ค่าล่วงหน้าสองเดือน เลย เหลือเก็บกลับมาสี่พัน ดีใจสุดๆ สถานที่ก็ดีมากเลย ว่ายวันแรก เอาเบาะๆแค่ห้าร้อยเมตร แต่น้ำหนักก็ลดเลย(จริงๆนะน้องโอ๋) คราวหน้าจะมา อะควอแอโรบิคส์ กับ โยคะด้วย ฮิฮิ จะต้องจัดตารางออกกำลังกายซะแล้ว
�