Links Hinghoi Moo+ Nitchawan P'Puk Peerada Evil
06.08.2002 - 12:55 p.m.
วันนี้เขียนเรื่อยเปื่อย
ช่วงนี้ยุ่งจังเลย มีงานทำเยอะแยะไปหมด :P ไม่ได้ยุ่งอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว ปรับตัวเกือบไม่ทัีน ยุ่งขนาดที่มีเรื่องจะเขียนไดอารี่ ก็ยังไม่มีเวลาเขียน (ทุกทีอยากเขียนแต่นึกเรื่องไม่ออกเหมือนที่ปิเป็น) วันนี้อาจารย์ยังไม่มา เลยแว็บหลบมาเขียนได้ :)
วันศุกร์ อาจารย์นัดไปคุยเรื่องงานนิดหน่อย แล้วก็ยังสรุปไม่ได้ อาจารย์เลยนัดให้มาคุยอีกทีวันเสาร์ตอนสิบโมง
วันเสาร์ ไปคุยงานกับอาจารย์ คราวนี้คุยยาว อาจารย์อยากให้ทำเรื่องเกี่ยวกับ fractal dimension และก็เรื่อง embedded function ตอนที่คุยถึงทฤษฎีก็ใช้มือคำนวณแหละ เสร็จแล้วอาจารย์ก็บอกว่าลองไปเขียนโปรแกรมมาดู แต่ว่าคุยไปคุยมา (อาจารย์คงกลัวยายนี่มันจะเขียนโปรแกรมนาน) อาจารย์เลยบอกว่า เออ ที่จริงตัวเลขก็ไม่เยอะ ใช้มือคำนวณดูละกัน แหมๆ ฉันเลยบอกว่าเดี๋ยวเขียนโปรแกรมแหละค่ะ จะได้พล็อตกราฟด้วย พอดีเที่ยง ฉันก็เลยถือโอกาศ แว็บ ออกไปกินข้าว แล้วก็ไปเต้น อควอแอโรบิคส์ แล้วก็ว่ายน้ำต่ออีก 1 กิโล พอขึ้นมาจากสระ ปรากฎว่าน้ำหนักหายไป ครึ่งโล ดีใจสุดเดช (จนป้าที่อยู่ไกล้ๆมาถามว่าหนักเท่าไหร่เหรอเมื่อเห็นท่าดีใจของฉันตอนที่อยู่บนเครื่องชั่ง) จากนั้น ท่ามกลางแดดหน้าร้อน อันสุดระอุ ฉันก็ปั่นจักรยานกลับไปนั่งทำงานต่อ ซักเริ่มเย็นๆก็รู้สึกปวดหัวมาก รู้เลยว่าเพราะอยู่กลางแดดร้อนนาน ฉันเป็นโรคแพ้ที่ร้อนๆ มันจะทำให้ปวดหัว แต่ว่าก็ยังอึดคิดโปรแกรมต่อจนเสร็จซักสองทุ่มครึ่งได้ ตอนแรกคิดว่าถ้าโปรแกรมไม่เวิร์ค ก็คงต้องใช้มือคิดจริงๆ แต่คงตายแน่ เพราะว่าค่ามันเยอะมาก จาก สี่ เป็น แปด แล้วก็ สองเท่าไปเรื่อยๆ จนเป็นหมื่น คำนวณกันมือหงิกพอดี (กดเครื่องคิดเลข)
วันอาทิตย์ มาโรงเรียนเพื่อมาพล็อตกราฟ เห็นอาจารย์มาโรงเรียนด้วย เลยเอาผลไปส่ง อาจารย์ก็เลยนัดให้มาคุยเรื่องงานต่อไปในวันจันทร์
วันจันทร์ สิบโมง คุยเรื่องงานกับอาจารย์อีก มีงานที่ต้องทำเพิ่ม ฉันก็บอกอาจารย์ว่า วันอังคารค่อยให้อาจารย์ดูผลได้ไหมคะ (กะว่าจะไปเดท) ปรากฎว่าอาจารย์คงเห็นว่างานที่แล้วทำเร็วเลยบอกมาว่า dekireba kyou แปลว่าถ้าเป็นไปได้ วันนี้ก็จะดีนะ หลังจากคุยกับอาจารย์แล้ว ฉันก็ยุ่งมาก มานั่งเขียนโปรแกรมต่ออีกนิดแล้วก็ เพราะว่านัดจะกินข้าวกลางวันกับ M (ซึ่งหยุดอาทิตย์ละวัน คือวันจันทร์) แล้วไหนวีซ่านักเรียนจะหมดอายุเดือนหน้า ฉันก็กะว่าจะต้องไปต่อวันนี้ละ เลยต้องไปขอเอกสารจากทางโรงเรียน เสร็จแล้วก็ไปกินข้าวที่ร้าน เฟรชเบอร์เกอร์(ชื่ออะไรทำนองนี้แหละ) มันเป็นร้านเปิดใหม่ ตา M เค้าอยากลองกินดู อร่อยดีนะ ฉันสั่งอะไรที่มันหน้าตาเหมือน โรตี แล้วก็ห่อไก่ย่าง น้ำซ็อสที่เค้าราด เค้าชื่อว่า ซาลซ่า แต่ว่าฉันว่ารสชาติเหมือนน้ำจิ้มไก่แบบหวานบ้านเราเด๊ะเลย กินแล้วอร่อยมาก(นึกถึงข้าวเหนียวขึ้นมาจับใจ) แฮมเบอร์เกอร์ที่ นี่ก็อร่อยมาก อร่อยที่ขนมปัง มันทำมาจากขนมปังฟักทอง รสชาติหอมนุ่ม เหมือนขนมเค็ก ไม่สากด้าน เหมือนขนมปังของแม็คโดแนล
แล้วก็ไปที่ Immigration Office (แปลเป็นภาษาไทยว่าอะไรดีล่ะ) เพื่อไปต่ออายุ ดีนะที่รีบไป เพราะว่าเค้าใช้เวลาต่อตั้งสองอาทิตย์ (พี่ยุ่นพี่ไทย อืดพอๆกัน) แล้วก็รีบแจ้นกลับไปโรงเรียนต่อ คราวนี้ฉันก็ปั่นจักรยานแหละ แต่ว่าไม่พลาด ฉันทั้งใส่หมวกปีกบาน แล้วก็กางร่มขี่จักรยานด้วย ความร้อนก็ทุเลาลงไปได้มาก กางร่มกับไม่กางนี่มันต่างกันจริงๆ
มาถึงโรงเรียนก็มาเขียนโปรแกรมต่อ วันนี้เนื่องจากเหนื่อยมาก หัวก็แล่นไปได้ช้า การเขียนโปรแกรม ภาษาซีนี่มันเป็นยังไงเอ่ย ตอนแรกเลยก็ต้องดูโจทย์ก่อน ไม่ว่าโจทย์เป็นยังไงก็ต้องคิดให้มันเป็นตัวเลขให้ได้ แล้วก็ตีโจทย์ให้แตกออกเป็นส่วนย่อยๆ แต่ละส่วนย่อยๆก็คือเลขอนุกรมนั่นเอง หลังจากนั้น ก็ต้องคิดว่าเลขอนุกรมนี้จะเขียนให้เป็นสมการได้อย่างไร คิดให้ออก ก็จบ คิดไม่ออก ก็นั่งคิดมันอยู่นั่นแหละ จนกว่ามันจะออก คิดสมการได้ถูกแล้ว ก็นำมาเขียนโปรแกรมให้ได้ถูกต้อง เผลอเรอเขียนผิด เพราะว่าตัวแปรมันมีเยอะมากต้องจำให้ได้ว่าเรากำหนดอะไรไว้ใช้กับอะไร ถ้าเขียนผิด (ฉันเป็นบ่อย) ก็จะไม่สามารถรันโปรแกรมได้ หรือรันได้ผลลัพธ์ผิดคาด นั่นเรียกว่าเกิดบั๊ก นั่นเอง ฉันชอบเขียนโปรแกรมที่ไม่ยาวมากนัก รู้ผลไว พอทำได้แล้วจะรู้สึกท้าทายดีใจมาก แต่ว่าโปรแกรมยาวๆ กว่าจะเขียนเสร็จ เหนื่อยสมองแทบแตก หาที่ผิดอยู่นั่น ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ตอนทำโปรแกรม วันจันทร์ตอนดึก ฉันเหนื่อยมากสมองไม่แล่นแล้ว คิดสมการง่ายๆไม่ออก กะว่าคงต้องมาทำพรุ่งนี้ ก็พอดี ไปเจอส่วนที่เขียนไว้แล้วตอนยังไม่เบลอ โชคดีจริงๆ เลยทำเสร็จได้ แต่ว่า ผลลัพธ์มันแปลกๆ ไม่รู้ว่าทฤษฎีผิดตั้งแต่แรกรึเปล่า ถ้าผิด ก็คือ แต่น แตน แต๊น ที่ทำมา ไม่มีค่าอะไรเลย ต้องคิดใหม่ทำใหม่ เหมือนพรรคไทยรักไทย :P
�