Links Hinghoi Moo+ Nitchawan P'Puk Peerada Evil
12.07.2002 - 6:18 p.m.
โฮมสเตย์
ต่อจากสองตอนที่แล้วหลังจากตื่นตระหนกเป็นอันมาก ฉันก็เลยโทรไปหา M ด้วยมือถือที่พกไปด้วย ก็เล่าให้เค้าฟังว่าฉัน หาในห้องจนทั่วแล้วไม่เห็นมีที่นอนเลย ทำไงดี เค้าก็บอกว่า "ไม่ต้องตกใจหรอก ทำใจเย็นๆ เธอบอกว่าบ้านนี้เค้าไม่เคยมีเด็กมาโฮมสเตย์นี่ เค้าคงเตรียมของให้ไม่ถูก เธอออกไปถามน้องไมนะ ว่า futon wa doko desu ka? แปลว่า ฟุตอนอยู่ที่ไหน" หลังจากฟังคำสอนและปลอบของ M แล้ว กระต่ายตื่นตูมก็รีบออกไปถามหนูไม น้องเค้าก็ พาไปเอาที่นอนและผ้าห่มสิคะ ให้มาเยอะมากห่มกันร้อนไปเลยแหละ ฟูกก็นุ่มสบาย ฉันก็เลยหลับสบายไป
เช้าวันต่อมา ก็ตื่นแต่เช้าทานอาหารกับ คุณพ่อคุณแม่และไม คนญี่ปุ่นนี่ เช้าเค้าไม่อาบน้ำกันหรอกนะ ตื่นมาก็มาทานอาหารเช้าเลย แล้วคุณแม่ขับรถก็พาฉันกับไม ไปเดินขึ้นเขาชมวิว แล้วก็เลี้ยง ราเม็ง เป็นข้าวกลางวัีน พอกลับมาุถึงบ้าน คุณพ่อกับเพื่อนๆ กำลังจัดการเตรียมรถกระบะ ลืมเล่าไปว่าฉันสังเกตุดูแล้วว่า คุณพ่อคงจะเป็นผู้ใหญ่บ้าน หรือกำนัน อะไรทำนองนี้ เพราะว่าแกรู้จักคนเยอะเหลือเกิน รถกระบะที่คุณพ่อเตรียม มีกลองใบใหญ่มากแบบญี่ปุ่นวางไว้หลังรถ พ่อบอกว่าพรุ่งนี้จะมีงานของอำเภอ พ่อเลยจะไปโฆษณาให้คนไปกัน ฉันก็เลยขอติดหลังรถไปด้วย ในรถก็นั่งกันไปหลายคน มีประชาสัมพันธ์สาวคอยประกาศ แล้วคุณพ่อก็ตีกลองใหญ่เป็นจังหวะ ตอนหลังฉันก็เปลี่ยนมาตีมั่ง มันส์มาก แต่ว่าเมื่อยแขนไปหมดเลย มาคิดดูตอนนี้ก็แปลกเหมือนกัน เพราะว่าที่จริงญี่ปุ่นไม่เหมือนเมืองไทย ที่ใครๆจะนั่งที่หลังรถกระบะก็ได้ ที่นี่เค้าห้ามนั่งหลังรถเด็ดขาด กฎหมายเค้าเข้มงวดและให้ความปลอดภัยกับประชาชนสูง คงเป็นกรณีพิเศษ (คุณพ่อฉันใหญ่)
เสร็จจากประชาสัมพันธ์ก็เย็นแล้ว คุณพ่อเชิญแขกมาทานข้าวที่บ้าน สามคนด้วยกัน(วันนี้น้อยหน่อย) ทุกคนก็คุยกับฉันเป็นกันเองมากๆ มีการชมด้วยว่าฉันน่าจะไปเป็นผู้ประกาศข่าว อาชีพที่สาวๆญี่ปุ่นใฝ่ฝันอยากจะเป็นมากอันดับหนึ่งคือผู้ประกาศน่ะ และฉันก็เพิ่งรู้ว่า ที่บ้านนี้มีลูกชายอีกคนนึง เค้าอยู่มอหก ก็ตามประสาวัยรุ่นแหละ ที่ไม่ค่อยสนใจ กับเรื่องในบ้านและอยากจะมีความเป็นส่วนตัว เค้าก็เลยไม่ได้สนใจกับการมาของฉันเท่าไหร่ (ฉันก็ไม่สนเหมือนกัน) คืนนี้ น้องไม ที่เริ่มสนิทกับฉันมากขึ้น ตามเข้ามานอนห้องเดียวกับฉันด้วย
เช้าวันต่อมา เค้าจัดกิจกรรมให้นักศึกษาต่างชาติ และโฮมสเตย์ทั้ึงหมดมีการทำกิจกรรมร่วมกัน คือ ตอนเช้าทำอาหาร และตอนเย็นมีการแสดง ตอนเช้านักศึกษาต่างชาติก็แสดงการทำอาหารของชาติตัวเอง ชาติอะไรก็ทำกันไป ฉันกับเพ็ญเพื่อนฉัน และก็มีคนไทยอีกคนชื่ออุ้ยที่เราไปรู้จักกันที่นั่น เค้าไปโตที่ออสเตรเลีย พูดไทยได้แต่ว่าเสียงขึ้นจมูกน่ารักดี ก็ช่วยกันทำ ยำวุ้นเส้น แกงเขียวหวาน และต้มยำกุ้ง (อืม แต่ละคนนี่ อืม อย่าให้พูดเลย) แต่ว่าก็ออกมาได้ดีกว่าพอแหลกล่ายแหละ คนญี่ปุ่นชอบกินแกงเขียวหวานนะ ทำอย่าให้เผ็ดมานัก เค้าจะชอบมากเลย
หลังจากนั้นก็ดูการแสดงที่ทางอำเภอจัด มีคุณพ่อไปตีกลองบนเวทีด้วย และแล้วก็ต้องแยกย้าย คุณแม่กับหนูไม ขับรถมาส่งฉันที่บ้าน(แท้ๆของตัวเอง) โฮมสเตย์นี้นับเป็นประสบการณ์ที่ดีประทับใจหนึ่งของฉันเลย ปล เดี๋ยวมีเรื่องต่อ ภาคคุณเคียวโกะ
�