Links Hinghoi Moo+ Nitchawan P'Puk Peerada Evil
15.10.2002 - 7:13 p.m.
ช่วงนี้ยุ่งๆ ขนาดเพื่อนโทรมาชวนไปคาราโอเกะยังไม่ได้ไปเลย
เมื่อวานนี้ไปจ่ายกับข้าวที่ร้านออแกนนิกส์มา ตอนขากลับเลยถือโอกาศผ่านเมือง ตอนนี้ฉันอยากได้เสื้อแจ๊กเก๊ตกำมะหยี่สีน้ำตาลเข้ม ที่จริงอยากได้มานานแล้วล่ะ แต่ว่าอยากได้มากขึ้นเพราะว่าอ่านแม๊กกาซีนแล้วเห็นแบบของ โปโล Ralph Lauren คิดว่าใส่กับยีนส์นี่คงดูดีสุดๆ แต่ว่าของโปโลนี่แอฟฟอร์ดไม่ไหวค่ะ เลยกะว่าถ้ามีเสื้อสไตล์นี้ราคาซัก 3,000 เยนนี่จะซื้อมาใส่หน้าฤดูใบไม้ร่วงนี้ ก็ไปดูร้านนึงที่มักมีเสื้อผ้าุถูกๆหน่อย ไอ้แจ็กเก็ตทำนองนี้มันราคา 4900 เยน เกินงบแล้วก็ดูไม่สวย เลยไม่ซื้อ ที่นี้แวะไปทาวเวอร์เรคคอร์ด เพื่อจะซื้อ แมกกาซีน ทาวเวอร์ดันอยู่ในตึกที่ขายเสื้อผ้าผู้หญิง เนื่องจากฉันไปทีไรเสร็จทุกที คราวนี้เลยขึ้นลิฟท์ตรงไปชั้น5 แต่ลิฟท์ดันรอนาน ขาลงเลยเดินลง และแล้ว... ก็เจอเสื้อแจ็กเก็ตกำมะหยี่สีน้ำตาลเข้ม ออกแบบคล้ายๆิ blazer jacket ที่พวกขี่ม้าใส่ แต่ว่ามีการเย็บโชว์ฝีเข็ม ฯลฯ ดีไซน์ุถูกใจมาก พอใส่ดูก็ได้พอดี คนขายก็เข้ามาชมว่าใส่สวยเนอะ ฉันอารามดีใจ ก็เลยตอบว่าจริงด้วยเนอะ (คือคนญี่ปุ่นต้องพูดว่าไม่สวยหรอกค่ะ ถ้ามีคนชม) :P
เสื้อตัวละ 16,000 เยน เกินงบมา5เท่า แต่ว่าอยากได้สุดเดช นึกไปถึงที่ซื้อเสื้อขนขนเมื่อหน้าหนาวปีที่แล้ว แล้วบอกมาสะว่าจะไม่ซื้อเสื้อหนาวอีกแล้ว แต่อยากได้มากเลยอ่ะ เลยไปกดเงิน...
พอกลับบ้านมาก็รีบมาเดินแบบคนเดียวหน้ากระจก เดินแบบเป็นศัพท์ที่มาสะตั้งให้ เพราะหลังจากที่ซื้อเสื้อใหม่มาทุกที ฉันต้องหาเหยื่อมาดูฉันใส่เสื้อผ้าใหม่เหมือนคนเป็นโรคจิต แต่คราวนี้คิดว่าไม่บอกมาสะดีกว่า
แต่แล้ว พอเจอมาสะ ฉันก็อดใจไม่ได้ว่ะ ก็เลยบอกว่าซื้อเสื้อมา แพงมากๆๆ ตอนฉันเผลอมาสะเลยรีบเปิดตู้เสื้อผ้าดู แค่เห็นแขนเสื้อพี่แกก็บอกว่า kakoii no wo katta ne แปลได้ทำนองว่า ซื้อมาซะเท่ห์เลยนะ แล้วทำหน้าอยากได้มั่ง ฉันเลยอดใจไม่ไหว เลยมา โมเดลให้ดูซะ ฮ่ะ ฮ่ะ แกก็ทายว่า หมื่นสองใช่ปะ ฉันก็ไม่ตอบ แกก็เลยว่า ไม่ตอบสงสัย หมื่นแปด ฉันก็ได้แต่หัวเราะๆ พยายามไม่รื้อฟื้นเรื่องที่พูดไว้เมื่อปีที่แล้ว
เสื้อใหม่ที่คิดไว้ก่อนซื้อ ใส่กับยีนส์เข้ากั๊นเข้ากัน(ยังไม่ได้ไส่ออกไปไหนหรอก ยังไม่ค่อยหนาวเลย) คือมีอิมเมจไว้ก่อนก็ดีเหมือนกัน ไม่ต้องไปหาเสื้อผ้าใหม่มาให้เข้ากับแจ็กเก็ต
เคยคุยกับมาสะเรื่องของการเลือกซื้อเสื้อผ้าของคนเอเชียกับคนยุโรป คนเอเซียส่วนใหญ่จะไม่มีอิมเมจก่อนการเลือกซื้อเสื้อผ้านะ ส่วนใหญ่อาจจะตั้งใจแค่ซื้อเสื้อผ้าแล้วก็เดินหาเอาว่าชอบตัวไหน หรือบางที ไม่ได้ตั้งใจซื้อ แต่เดินห้างเล่นๆก็ได้เสื้อผ้าติดมือมา เพราะอารมณ์อยากได้ในตอนนั้น
ในขญะที่คนยุโรป จะมีอิมเมจมากกว่า คือ คิดไว้เลยว่าอยากได้เสื้อแบบนี้ สีนี้ แล้วเดินๆดูรายละเอียด ของแต่ละร้านอีกที ที่เค้าต้องทำอย่างนั้นก็เพราะว่าร้านเสื้อผ้าประเทศเค้ามันค่อนข้างปิดมิดชิด เดินเข้าไปจับๆดูๆอย่างบ้านเราไม่ได้ ส่วนมากก็ต้องดูตามหน้าร้าน(วินโดว์ชอป)เอา แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าคนยุโรปทุกคนจะมีรสนิยมดีนะ ที่มีอิมเมจเสื้อผ้าที่อยากได้ไว้ก่อนแต่ว่ารสนิยมแย่ก็มีใช่มะ) ข้อดีก็คือถ้ารสนิยมดีอยู่แล้วก็จะแต่งตัวดีขึ้น เพราะคิดก่อนเลือกซื้อ
ฉันน่ะมีเยอะเลย เสื้อผ้าที่ซื้อมาแล้ว ใส่กับอะไรโครตยาก ต้องเก็บเอาไว้นานๆถึงใส่ได้ซักครั้ง อย่างเช่น รองเท้าบูท(ที่ฉันคิดว่า)สุดเท่ห์ของอิตาลี่ ดันซื้อสีเขียวมา จะใส่ได้ก็กับยีนส์ เพราะว่ามันจะปิดหมด เห็นแต่หัวรองเท้า ;_; พอจะใส่กับกระโปรง ก็ต้องหาซื้อเสื้อ กระโปรง ที่มันเข้ากับบูทเขียวอีก เฮ้อ คงตอบได้ว่าฉันมันพวกมีอิมเมจก่อนซื้อหรือไม่
อีกอย่างที่ฉันเป็นคือ บางทีไปเดินเล่น แล้วซื้อเสื้อมา ตอนซื้อก็ว่าเลือกที่มันสวยที่สุดแล้วนา แต่บางทีก็คิดเหมือนกันว่าชิ้นที่ฉันเลือกซื้อมันสวยสุดในตลาดนั้นแล้วมันดีจริงรึ มิน่าเลยมีบางคนที่ฉันคิดว่าเค้าแต่งตัวแย่ เลยมาคิดว่าเค้าอาจรสนิยมดีก็ได้ แต่เค้าเลือกที่มันสวยที่สุดในตลาดนั้นๆ ทีนี้ชอยส์ของตลาด ก็ขึ้นอยู่กับรสนิยมคนขายที่เลือกเสื้อมาขาย หรือคนออกแบบอีกที ไม่ได้ขึ้นก็ตัวคนซื้อเลย
ฉันเป็นบ้าอะไรนี่ เขียนซะยาว
�