Links Hinghoi Moo+ Nitchawan P'Puk Peerada Evil
16.05.2003 - 4:39 p.m.
ย้อนอดีต
วันก่อน ไปบ้านแม่มาสะ แม่มาสะสั่งให้เค้าจัดและทิ้งข้าวจัดของที่เก็บใส่กล่องไว้เป็นจำนวนมากตั้งแต่ยังเด็ก ฉันก็เลยไปนั่งดูด้วย มีของที่เค้าเก็บเอาไว้ตั้งแต่ตอนเด็กๆ อย่างรูปถ่ายตอนที่อยู่ชมรมฟุตบอลตอนม ปลายพี่ชายมาสะที่อยู่ทีมเดียวกันหน้าตาเหมือนวงโชเนนไตเลยล่ะ(โดยเฉพาะทรงผม) พวกของไร้สาระก็มีเพียบเลย อย่างสติกเกอร์นักบอล ของที่ระลึกที่ไปเที่ยวที่ต่างๆ โปสการ์ดการ์ตูนญี่ปุ่นสมัยก่อน เห็นแล้วไม่ค่อยรู้สึกว่าเราต่างกันเท่าไหร่ ของอะไรอย่างนี้สมัยก่อนฉันก็มี (เดี๋ยวนี้ก็อาจจะเก็บไว้อยู่ ฉันไม่ได้อยู่บ้านนานมากแล้ว จำไม่ได้ว่าเก็บอะไรไว้) มาสะหยิบเอามาดูไปดูมา คงระลึกถึงความหลัง ปรากฎว่าแทบไม่ได้ทิ้งอะไรเลย เพราะความเสียดาย
มีกล่องต่างๆของพี่สาวมาสะด้วย พี่เค้าแต่งงานไปแล้ว แต่ของสมัยเด็กๆก็ยังอยู่ที่บ้าน มีกล่องนึง ใส่โน็ตเปียโนและหนังสือเรียน เห็นแล้วนับถือมาก แกแบบระดับโปรจริงๆ น่าเสียดายที่พี่เค้าเลิกเล่นไปแล้ว พี่สาวมาสะอายุมากกว่าฉัน 3 ปี เกิดวันเดียวกันกับฉันเลย แต่พี่สาวมาสะสวย ทำไมฉันไม่มีดวงอย่างเค้ามั่งนะ ;_;
ค้นอีกกล่องนึง เป็นลังหนังสือของฮิเดะ พี่ชายแฝดของมาสะ เห็นแว๊บๆว่า ฮิเดะมีหนังสือเรื่อง โต๊ดโตะจังด้วย เลยจิ๊กมาอ่าน ฉันไม่ได้อ่านหนังสือภาษาญี่ปุ่นมานานแล้ว หลังจากที่เคยตั้งใจว่าจะอ่าน นี่ยังอ่านที่ซื้อๆมาไม่จบเลย พอลองเปิดเรื่อง โต๊ดโุตะจัง ก็ปรากฎว่า อันตัวเรานี่ก็อ่านออกด้วย ดีใจจัง เลยนั่งอ่านใหญ่เลย นึกถึงกุ้งขึ้นมา ที่บอกว่าพยายามอ่านหนังสือเกาหลีอยู่ โดยเริ่มจาก เจ้าชายน้อย ฉันก็ครึ้มอกครึ้มใจว่า ฉันนี่เหนือกว่าเล็กน้อย (ฮุ ฮุ) เหนือกว่าตรงที่เรื่องโต๊ดโตะจังมันหนากว่าไง (โธ่ แค่นี้เองแหละ) นี่ก็อ่านไปได้แค่ 3 บทเอง จะไปรอดมั๊ยนะ
ฉันคุยกับมาสะเรื่องโต๊ดโตะจัง คำตอบของเค้าทำให้ฉัน ตกใจมาก มาสะบอกว่า ไม่เคยอ่านเรื่องนี้มาก่อนเลย ไม่อยากจะเชื่อเลย ฉันก็ถามเหตุผล พี่แกบอกว่า ก็เห็นรูปวาดประกอบมันก็ไม่อยากอ่านแล้ว มันต้องเป็นเรื่องเศร้าแน่ๆเลย ฉันก็พยายามสาธยาย ว่าไม่เศร้าเลย น่ารักมาก นี่อ่านมาตั้งแต่สมัยฉันยังเด็กแล้วที่เมืองไทย ยังเก็บหนังสือไว้เลย สมัยเด็กอ่านตั้งหลายรอบ มาสะดูไม่ยอมเชื่อเท่าไหร่ กลัวถูกหลอกให้อ่านเรื่องเศร้ามั๊ง เพราะว่าคุณเท็ตซึโกะ ที่เขียนเรื่องนี้ แกมีอิมเมจที่ดูเคร่งขรึมด้วยมั๊ง(ในสายตามาสะ)
ฉันเห็นว่าไม่ได้แล้ว มาสะไม่ควรพลาดหนังสือน่ารักอย่างนี้ ฉันเลยอ่านออกเสียงให้มาสะฟังตั้งแต่บทแรก อ่านเหมือนอ่านให้เด็กฟัง มีการทำเสียงเล็กเสียงน้อยเป็นโต๊ดโตะจังประกอบด้วย มาสะจะได้ประทับใจ(หรือพี่แกจะเศร้าใจก็ไม่รู้ว่ะ) แต่ดูมาสะก็ชอบมาก มีหัวเราะตั้งแต่ฟังบทแรกแล้วล่ะ ข้อดีของการอ่านให้มาสะฟังก็คือ เวลาอ่านคันจิไม่ออกก็ถามแกด้วย ถ้าอ่านคนเดียว ฉันก็อ่านข้ามๆไป
�