Links Hinghoi Moo+ Nitchawan P'Puk Peerada Evil
17.12.2002 - 6:23 p.m.
เรื่องน่าเบื่อ
ฉันไม่ได้มาอัพเดตไดอารี่นานติดต่อกันแล้ว นั่นไม่ใช่เพราะว่าฉันลืมไดอารี่นี้ไปหรอก แต่ว่าเรื่องราวช่วงนี้ของฉันมันช่างน่าเบื่อจนฉันไม่มีอะไรจะเอามาเขียนต่างหาก ตั้งแต่ฉันรู้ว่าฉันจะต้องรอผลเปเปอร์ตีพิมพ์จนฉันจะจบเดือนกันยา ชีวิตฉันก็เข้าสู่ ดีเพรสโหมด อีกครั้ง ฉันรู้สึกเบื่อมากจนบางวันฉันไม่อยากตื่นเลย ทั้งๆที่มีอะไรให้ทำตั้งเยอะแยะ ต้องส่งวิทยานิพนธ์ฉบับจริงภายในเร็วๆนี้ด้วย ที่จริงฉันก็ไม่ได้หดหู่หรอก ฉันเบื่อต่างหาก มันไม่มีเหตุผลเลย ที่ต้องเร่งทำวิทยานิพนธ์ให้เสร็จตั้งแต่ตอนนี้ทั้งๆที่ฉันยังไม่สามารถจบได้ในเทอมนี้น่ะ
เรื่องหนังสือ
ช่วงนี้หนังสือที่อ่าน ก็มีพอสมควร อย่างในที่สุดก็อ่านแฮรี่พอตเตอร์เล่ม4 จบ แล้วก็พบว่ามันสนุกมากด้วย มีหนังสือไทยเล่มนึงที่เพื่อนให้ยืมมา อ่านจบแล้วรู้สึกตะขิดตะขวงใจมาก มันเป็นหนังสือที่เขียนมาเป็นเล่มต่อๆกัน เล่มแรกเขียนเกี่ยวกับเซ็กซ์ เล่มสองเขียนเกี่ยวกับเซ็กซ์ เล่มล่าสุดที่ฉันอ่าน เขียนเกี่ยวกับเซ็กซ์ซะยังจะดีกว่า เริ่มเรื่องมาเค้าก็เขียนดูถูกว่าคนออสเตรเลียพูดไม่ชัด พูดทูเดย์เป็นทูไดย์ แต่ว่าตอนหลังเค้าเขียนถึงเมืองที่เค้าอยู่ เค้ายังเรียกชื่อมันผิดเลย แล้วพอเค้าจะเขียนมุขตลกเกี่ยวกับเซ็กซ์ มันไม่ตลกเลย เค้าดูถูกผู้หญิงน่ะ เค้าเล่าว่าคนไทยคนนึง หลอกสาวไต้หวันไปข่มขืน พอสาวร้องไห้ ไอ้ผู้ชายก็พูดว่า อย่างเธอน่ะมีใครเอาก็ดีแล้ว สิวเต็มหลัง ลองคิดดูสิว่านั่นน่ะตลกเหรอ ฉันเขียนไปนี่ยังรู้สึกโกรธอยู่เลย
ยังมีอีกนะ เค้าเล่าว่าเค้าไปเที่ยวที่โน่นที่นี่ในอเมริกา ประมาณว่าคุณควรดูเค้าเป็นตัวอย่างนะ คุณควรหาประสพการณ์แปลกๆใหม่ๆ แต่ว่าเท่าที่เค้าเล่ามานะ ตั้งแต่เช้าเลย เค้าต้องไปหาร้านอาหารไทยกิน สรุปว่าทุกมื้อเค้าต้องกินแต่อาหารไทยน่ะ อืม นั่นมันเป็นประสพการณ์แปลกใหม่นะ
ตอนนี้ฉันกำลัง อ่านหนังสือเรื่อง Learn to Fly ของ Victoria Beckham ไม่ใช่ว่าฉันชอบสไปซ์เกิร์ลหรอกนะ ฉันฟังเพลงเค้าแล้วฉันจะขนลุกน่ะ แล้วฉันก็ไม่ได้ชอบเบ็คแคมด้วย แต่ว่าฉันลองเปิดๆหนังสือเล่มนี้ดูแล้วพอรูปที่น่าสนใจ คือ วิคตอเรียเธอเคยอ้วนๆน่ะ ฉันชอบคนที่มีหลักเกณฑ์ในชีวิต แล้วคนที่ลดความอ้วนได้นี่ ฉันคิดว่าชีวิตเค้ามีหลักเกณฑ์ดี แล้วมันก็น่าสนใจ ตอนที่ฉันเปิดอ่านดูก็พบว่า เค้าเป็นคนที่ถ่อมตัว และทะเยอทะยาน นั่นทำให้ฉันซื้อหนังสือเค้ามาอ่าน
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยน แล้วฉันก็ไม่สบายนิดหน่อย เมื่อวานนี้อาจารย์ก็รู้เพราะว่าฉันบอกแก วันนี้ฉันเลยหาเหตุนอนอยู่บ้าน แต่ว่าอาจารย์โทรเข้ามือถือมาตอน4โมงครึ่ง บอกให้ฉันมาพบตอน 5โมงครึ่ง ฉันก็ปั่นจักรยานมา พอมาถึง อาจารย์ก็คุยกับฉันนิดหน่อย แล้วเห็นฉันอิดโรย อาจารย์ก็นึกขึ้นมาได้ว่า ฉันป่วย อาจารย์ก็ขอโทษขอโพยฉันใหญ่เลย (ฉันก็นึกว่าอาจารย์มีเรื่องด่วน) อาจารย์บอกว่า พรุ่งนี้ไม่ว่างเจอ ก็เลยอยากคุยด้วยวันนี้ ที่จริงก็ไม่มีอะไรสำคัญมาก อาจารย์ขอโทษแล้วขอโทษอีกแล้วบอกว่าจะขับรถไปส่งบ้าน จนฉันน้ำตาคลอเลย แต่ฉันก็บอกว่าฉันไม่เป็นไรหรอก กลับเองได้
�