Links Hinghoi Moo+ Nitchawan P'Puk Peerada Evil
21.04.2003 - 11:33 a.m.
คงไม่แล้วล่ะ
ningen kankei wa mou ...., tsulai yo. ฉันเป็นคนโกรธง่าย แต่แล้วก็พยายามลืมๆมันไป แล้วมันก็จะลืมได้จริงๆนะ อย่างเพื่อนบางคนที่นิสัยดี อาจมีบางเรื่องให้เจ็บช้ำน้ำใจกันบ้าง เดี๋ยวมันก็ผ่านไป เพราะเค้าเป็นเพื่อนที่ดีไง มีจุดอื่นให้มองตั้งเยอะแยะ แต่กับคนบางคน ฉันเหมือนคนหาเรื่องใส่ตัว
คนที่ฉันมีเรื่องด้วยนี้ เค้าเป็นคนที่มารู้จักกันที่นี่ ใครๆก็รู้ว่าเค้าเป็นคนอารมณ์ขึ้นๆลงๆ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ฉันเคยโดนฤทธิ์เค้ามาบ้างเหมือนกัน แต่ว่าถือว่าก็พยายามลืมๆกันไป มาปีนี้ดูเค้าอารมณ์ดีขึ้น ไม่ค่อยอารมณ์บูดใส่ใครๆเหมือนก่อน ฉันก็เลยคุยกับเค้ามากขึ้น มีกินข้าวด้วยกันบ่อยขึ้น ฉันเกือบคิดว่าเค้าเป็นเพื่อนแน่ะ(เปลี่ยนจากระดับคนรู้จักมาเป็นเพื่อนมั๊ง)
อาทิตย์ก่อนเป็นวันเกิดเค้า ฉันได้ให้ของขวัญเค้าไปก่อนหน้าวันเกิดเค้าหนึ่งวัน เป็นของที่ไม่ได้แพงอะไรหรอก แต่ฉันเห็นมันน่ารักเลยซื้อเก็บไว้ตั้งนานแล้วเพราะนึกได้ว่าวันเกิดเค้าน่ะเดือนนี้ ฉันก็ให้เค้าไปก่อนถึงวันเกิดเค้า 1 วัน พอดีเดือนนี้มีน้องอีกคนเกิดพอดี เค้าเลยนัดกันว่าจะมาทำอาหารไทยกินกันที่บ้านฉัน
เมื่อวานนี้ฉันเดินไปซื้อของ จำได้ว่าเค้าเคยถามฉันว่า 'ทำไมหน้าใส ฉันก็บอกว่าฉันล้างหน้าโดยใช้ผ้าอย่างนึง มันทำให้ล้างหน้าได้สะอาด ฉันอธิบายไป เค้าบอกว่าเค้าไปหาดูแล้ว แต่หาไม่เจอนึกไม่ออกว่าเป็นยังไง' ฉันก็เลยซื้อมาให้เค้าเป็นเหมือนฟองน้ำน่ารัก เป็นแบบผ้าไหม 100 % ด้วยนะ ฉันรู้สึกอยากให้เค้าอีกอย่างเป็นของขวัญวันเกิดน่ะ เพราะว่าคราวที่แล้วที่ให้ไปมันดูน้อยไปหน่อย ที่จริงก็คิดไว้ว่าจะให้ 2 อย่างแต่แรกแหละ แต่ว่าไม่มีเวลาไปซื้อ
พอดีเพื่อนที่มีรถ นัดเค้าไว้ว่าจะไปรับแล้วไปรับเค้าช้า เค้าก็ยืนรอหน้าหงิก พวกเราในรถก็ชวนเค้าคุย เค้าก็ยังหน้าหงิก ฉันก็เลยพยายามพูดอะไรให้เค้ามีชีวิตชีวา ก็เลยบอกว่า วันนี้เลี้ยงวันเกิด เรามีอะไรให้เธอด้วยล่ะ น้ำเสียงเค้าก็ชาเย็นมาก "โอ๊ย ไม่ต้องหรอก" เพื่อนอีก 2 คนในรถก็พูดแบบ "ของน่ารักนะ เรายังอยากได้เลย ตะกี๊เห็น ก็ว่าจะไปเดินซื้อมาใช้เหมือนกัน" เค้า "เราไม่เอาหรอก" ฉัน "แต่ว่าเป็นของที่เคยคุยกัน แล้วเธอบอกว่าอยากได้ไง พอดีเรานึกถึงเธอ ก็เลยตั้งใจจะให้น่ะ" เพื่อนอีกสองคน "เป็นที่ขัดหน้าล่ะ น่ารักมากเลย" เค้าน้ำเสียงชาเย็น "โอ๊ย เราไม่เอาหรอก เราไม่ชอบของอะไรพวกนี้อยู่แล้ว" เราก็เลยยื่นส่งให้เค้า "นี่ไงอย่างที่เคยคุยกันไง" เค้า ไม่เอา "ให้คนอื่นไปเหอะ จ๋าอยากได้ ให้จ๋าสิ พูดแล้วก็ส่งคืนให้ฉัน" ฉันแบบเสียใจมาก น้ำตาไหล เก็บแทบไม่ทัน พูดเบาๆว่า "เธอทำอย่างนี้ เราเสียใจมาก"
พอดีรถถึงบ้านฉัน ฉันรีบจากรถ ทำทีไปเปิดบ้าน แต่ว่าฉันไปร้องไห้ในส้วม เฮิร์ทมากจริงๆ คิดไปต่างๆนาๆ ของมันไม่ได้มีราคาหรอก แต่ว่าฉันอุตส่าห์คิดถึงเค้านะเนี่ย เค้าคิดว่ามันถูกไปมั๊ง มันไม่มีค่า หรือคิดว่าเราดูถูกเค้า ถึงรับไปแล้ว เอาไปเขวี้ยงทิ้งยังจะดีกว่าว่ะ เราตั้งใจจะให้นะ แล้วฉันก็ไม่ใช่ถังขยะระบายอารมณ์ของเค้าด้วย พอกันที
ฉันเจ็บมาก แต่ว่าทำเป็นเฉยๆออกมาจากส้วมแล้ว ก็ทำทีเป็นเหมือนอะไรๆเป็นปกติ ฝืนๆยิ้มไปอย่างงั้น ไม่อยากทำลายบรรยากาศคนอื่นๆที่อุตส่าห์มาเลี้ยงกันที่บ้านฉัน
พอกินเสร็จ แอนก็เอาของขวัญมาให้เค้า เป็นร่มน่ารักที่ฉันไปเดินเลือกกับแอนและบอกแอนว่าเค้าคงชอบซื้อให้เค้าดิ เค้าก็ทำท่าดีใจมากเลยที่ได้รับของจากแอน แล้วทำเป็นพูดชมว่า ฉันเซนส์ดี เลือกของเก่ง (เออ แต่มึงไม่เอาของกูไง) คือเค้าดูเป็นปกติมาก และทุกคนก็ดูเป็นปกติมาก พูดคุยกันอย่างเป็นปกติ ฉันก็ต้องฝืนเป็นอย่างมาก
พอทุกคนกลับไป ฉันนอนไม่หลับเลย พยายามจะไม่คิดอะไร แต่ว่ายังเจ็บอยู่เลย เช้านี้ตื่นมาก็รู้สึกไม่รื่นเริง ไม่อยากตื่นออกไปเผชิญโลกเหมือนกับวันก่อนๆ ฉันเหนื่อยกับสัมพันธ์ภาพของคนจังเลย แต่ฉันก็จะยิ้มต่อไป แต่กับคนๆนี้ ฉันพอแล้ว เราเป็นแค่คนรู้จักกันมาก่อน ตอนนี้เราเป็นแค่คนเคยรู้จักละกันนะ ไม่มีเธอ ชีวิตฉันก็ไม่ได้ขาดอะไรไปหรอก มีแต่จะสุขเพิ่มขึ้น
บ๊าย บาย
�