22.05.2002 - 4:22 p.m.
หนังสือเด็ก
ฉันเป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือมากมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว ตอนเด็กๆจะเป็นคนเกลียดการนอนกลางวันมาก ไอ้โรคไม่ยอมนอนกลางวันเนี่ยฉันเป็นตั้งแต่สมัยอนุบาลเลยล่ะ ตอนนั้นมันมีการนอนกลางวัน แล้วก็จะมีนอนเตียงบนกับเตียงล่าง เย็นวันนึงพ่อมารับ คุณครูสุขสันต์ที่สอนฉันก็รอพบพ่อเพื่อจะฟ้องพ่อว่า ลูกคุณไม่ยอมนอนกลางวันค่ะ ชอบปีนเตียงลงมาคุยกับเด็กคนอื่น ทำเอาคนเด็กคนอื่นไม่ยอมนอนด้วย(เรียกว่าพูดมาก และเลวแต่เด็ก) ทีนี้พ่อเลยชอบบังคับให้นอนกลางวัน แล้วฉันก็มักจะร้องไห้งอแงไม่ยอมนอน พ่อเลยใช้ไม้นวม แบบว่าถ้านอนแล้วพ่อจะซื้อหนังสือการ์ตูนให้อ่าน ฉันเลยมีหนังสือการ์ตูนเยอะมากเรียกว่าพ่อต้องต่อรองเกือบทุกวัน หนังสือการ์ตูนเนี่ยสมัยเด็กๆฉันจะรวมเรียกทุกอย่างว่าการ์ตูน ตั้งแต่พวก การ์ตูนเบบี้ การ์ตูนญี่ปุ่น รวมไปถึงนิทานจากศึกษาำภัณฑ์ หรือแม้กระทั่งหนังสือทั่วไปฉันก็เรียกว่าการ์ตูน ฉันเลยมีหนังสือเยอะแยะมาก
แล้วเวลาไปบ้านน้าซึ่งแกเป็นหนอนหนังสือมาก น้าก็ชอบให้ยืมอ่าน ฉันก็อ่านมันหมดแหละ หนังสือบ้านน้ามีแต่แบบที่เรียกว่าวรรณกรรมทั้งนั้นเลย ก็อ่านๆไปงั้นแหละ ก็อยู่ชั้นประถมฉันอ่านหนังสือแปลของ จอห์น สไตน์แบค เงี๊ย รู้สึกแต่ว่ามันช่างเศร้าจัง หนังสือของ น้าชาติ ที่เป็นเพื่อนน้าด้วย ช่างเศร้าและหนักเหลือเกิน (ตอนนี้เลยกลายเป็นไม่ค่อยชอบอ่านอะไรพวกนี้แล้ว ยกเว้นของน้าชาติที่แกเอามาให้ฟรี ก็อ่านซะหน่อย) หนังสือน้าที่ชอบมาก(แล้วตบมาเลย แบบไม่คืน คือเรื่องฟัดจี้ ไม่มีใครร้ายเท่าน้องเล็ก ฉันเลยชอบงานเขียนของจูดี้บลูม มาก ซื้อของเค้ามาอ่านทั้งภาคไทยและอังกฤษ)
มีเรื่องนึงที่ผู้ใหญ่คิดว่ามันเป็นหนังสือสำหรับเด็ก คือเรื่องเจ้าชายน้อย ฉันก็อ่านของน้าเหมือนกัน อ่านแล้วไม่สนุกเลย(หรือว่าเราเป็นโรคเลือดจางตั้งแต่เด็กฟะ(ไปอ่านไดพี่ปุ๊กแล้วจะเข้าใจดี) เด็กคนอื่นเค้าอาจเข้าใจก็ได้ เฮ้อ) ฉันเพิ่งมาอ่านอีกรอบเมื่อสองปีก่อนได้ ฉันเพิ่งจะเข้าใจก็ตอนอ่านรอบนี้แหละ ว่าทำไมมันถึงได้เป็นหนังสือที่ขายดีนัก คนเขียนเค้าช่างบรรยายเรื่องราวของความรักได้งดงามเหลือเกิน T_T
เจ้าชายน้อย
หนังสืออีกเรื่องที่ชอบ แต่ว่ามาอ่านตอนที่อยู่มอต้นแล้ว คือเรื่องเหมาโหลถูกกว่า เป็นเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวที่มีลูก 12 คน แล้วคุณพ่อและแม่เป็นวิศวกรที่ชอบจับเวลาให้การทำงานเสร็จเร็วๆ
หนังสือสำหรับเด็กที่ฉันชอบจริงๆมีเยอะมากเลย บรรยายไม่หมด อืม อย่างเรื่องแตงดองแกล้มชอกโกแลต (หนังสือแปลของฝรั่งเศส), เรื่องเจ็ดสหายยอดนักสืบ, เรื่องต้นส้มแสนรัก และอื่นๆอีกมากมาย ฉันมีหนังสือเยอะจนมีเพื่อนที่สนิทกันมากอยู่คนนึง รู้จักกันมาตั้งแต่อนุบาล ประถมก็อยู่ห้องเดียวกันมาตลอด แล้วก็สตรีวิทย์ จนตอนนี้มันเรียนเอกทำวิทยานิพนธ์(สะกดงี้มั๊ยนะ)ที่ญี่ปุ่น ยังบอกฉันเลยว่า ที่มันชอบเรียนอย่างนี้เนี่ย เป็นเพราะไปอ่านหนังสือบ้านเธอมาก(แต่ทำไมฉันไม่ได้เก่งอย่างมันนะ@_@!)
อืมที่จริงฉันจะเขียนเรื่องปิ๊บปี้อ่ะ ไหงมาลงอย่างนี้ได้นะ ทุกทีเลยเวลาจะเขียนอะไรอย่าง มันไปอีกอย่างเลย เพราะว่าบทนำข้าพเจ้ายาว จนไปจบเรื่องอื่น ไว้มาต่อเรื่องปิ๊บปี้พรุ่งนี้ดีกว่า
�