Links Hinghoi Moo+ Nitchawan P'Puk Peerada Evil
31.05.2003 - 2:33 p.m.
วันพฤหัส
อาจารย์มาริโกะนัดให้ไปวัดเพื่อชงชา นั่งรถไฟเที่ยว 11โมง ไปลงที่สถานี ชิเกะโทมิ แล้วก็ไปกินโซบะกับอาจารย์ จากนั้นอาจารย์ก็จับแต่งกิโมโน วันนี้อาจารย์ให้ลองชงชาแบบไม่ใช้ถาด เป็นการยกระดับไปอีกขั้นนึง ฉันจำขั้นตอนได้นะ แต่ว่าเวลาชงจริงมันตื่นเต้น ทำผิดทำถูก เพราะว่าเหมือนทุกคนมองที่ฉันคนเดียว ทำผิดมหันต์ถึงขนาดที่จับฝาหม้อน้ำร้อนด้วยมือเปล่าเลยแหละ ดีนะมือไม่พอง
ชุดกิโมโนที่อาจารย์ให้ยืมใส่เป็นเป็นกิโมโนของฤดูใบไม้ผลิ คือกิโมโนจะมีผ้าหลายอย่าง สำหรับ 4 ฤดูกาล อย่างหน้าหนาวก็จะหนาเป็นแบบผ้าไหมและมีซับใน(ที่ซื้อลดราคาอาทิตย์ที่แล้ว) และก็สำหรับฤดูร้อนผ้าบางๆเหมือนผ้าลินิน ส่วนสำหรับหน้าฤดูใบไม้ผลิผ้าจะคล้ายแบบฤดูหนาวแต่ว่าจะไม่มีซับใน ของอาจารย์ที่ให้ยืมวันนี้ก็เป็นแบบนี้พื้นสีเทา ลายดอกบ๋วยกับดอกซากุระ อาจารย์และป้าๆที่ร่วมชงชาชมว่าฉันใส่ขึ้น อาจารย์ดูจะปลื้มมากบอกว่าฉันเหมือนไมโกะซัง(อธิบายก็จะยาว เอาเป็นว่าเป็นคำชมละกัน) ออกปากจะยกกิโมโนให้(อีกแล้ว) ฉันเลยไม่กล้ารับแล้ว เพราะรับของแกมาเยอะแล้ว แล้วเอาไปก็กลัวไม่ได้ใส่ที่เมืองไทย เสียดายของ ให้อาจารย์ไว้ใส่ที่นี่ดีกว่า
หลังจากชงชาแล้ว ฉันก็นั่งคุยกับพระ คือพระที่ญี่ปุ่นนี้ เค้าจะเหมือนในหนังเรื่องอิกคิวซัง ฉันเลยไม่ค่อยเกร็งมากเวลาคุยด้วย ไม่เหมือนเวลาคุยกับพระไทย พระเด็กๆแบบที่เพิ่งจบมหาลัยมีหลายรูป ฉันก็เลยสอนพระชงชาเหมือนกับสอนนักเรียนเลย อืม เอาพระเป็นนักเรียนชงชารุ่นแรกดีกว่า
วันศุกร์
ฮิเดะ พี่ชายฝาแฝดมาสะกลับมาจากไปฮันนีมูนที่ยุโรป ฉันเลยถือโอกาศหนีด้วง ไปรับฮิเดะที่สนามบิน ได้ของฝากที่โทโมะจังภรรยาฮิเดะเลือกให้ เป็นเดรสผ้าลินินสีดำจากสเปน ออกแนวหวานๆ น่ารักมากเลย เลยแซวมาสะว่าฉันจะใส่ไปดูโอเปร่า ฮุฮุฮุ (*^_^*)
วันเสาร์
เนื่องจากได้รับวีซ่าออสเตรียมาเมื่อวันพฤหัส เลยต้องรีบขอวีซ่าฮังการีต่ออีก ชื่นชมสถานฑูตออสเตรียจังเลย ทำงานเร็วมาก ส่งเรื่องยื่นขอวีซ่าได้กลับมาภายในไม่ถึง 1 อาทิตย์เลย ผิดกับ โครเอเชีย นั่นน่ะต้องโทรเร่งแล้วเร่งมันอีก ยายเจ้าหน้าทีพูดจาโกหกว่าส่งมาแล้ว ก็ไม่ส่งมาให้ ต้องรอตั้ง 3 อาทิตย์ ประเทศที่พัฒนาแล้วนี่ต่างกับประเทศกำลังพัฒนายังไง ไม่ต้องไปดูตัวเลขอะไรเปรียบเทียบให้วุ่นวายเลย ดูแค่การทำงานของข้าราชการก็รู้แล้วว่ะ
วันนี้พายุเข้า ที่จริงเข้าญี่ปุ่นมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว พายุที่ญี่ปุ่นเค้าไม่มีชื่อแบบที่เราเรียก อย่าง A อะลิซ่า อะไรต่อมิอะไร เค้าตั้งของเค้าเองเป็นหมายเลขใช้เป็นปีต่อปี ตอนนี้ พายุ เลข 4 กำลังเข้าญี่ปุ่น ลมแรงมาก พัดจักรยานที่จอดไว้ล้มเป็นแถบๆ แต่นี่ก็ไม่ใช่พายุลูกที่รุนแรงมากนัก เพราะเพิ่งจะย่างเข้าหน้าฝน คงยังจะมีแรงๆอีกเยอะ
หลังจากกรอกใบสมัครและอะไรต่างๆ ก็ไปไปรษณีย์ นัดกับมาสะกินข้าวกลางวัน แต่ไม่ค่อยมีไอเดียอยากกินอะไร มาสะเลยชวนกินโดนัท เนื่องจากมิสเตอร์โดนัทลดราคาเหลือก้อนละ100เยน ก็ตกประมาณ 36 บาท สำหรับคนญี่ปุ่นนี่ราคาเท่านี้มันถูกมาก(ปกติก้อนละ 120-140เยน) ผู้คนเข้าคิวกินกันเนืองแน่น ล้นออกมานอกร้าน ฉันได้กลิ่น "คะเร่ปัง" โชยมาจากร้านข้างๆเลยไปซื้อมา 2 ก้อนระหว่างมาสะรอคิวซื้อโดนัท คะเร่ปังก็คือขนมปังใส่แกงญี่ปุ่นนั่นเอง ซื้อจากร้านทอดร้อนๆจะอร่อยมากหาไดเทียบเทียม
จากนั้นก็ไปเลือกโดนัท โดนัทที่เลือกส่วนมากจะเป็นพาย(ร้านโดนัทก็มีพายขายไง) เพราะความงกของเราสองคนเนื่องจากพวกพาย ราคาปกติประมาณ 140 เยน แพงกว่าโดนัท ความงกบวกกับเลือกญี่ปุ่นแรง(เห็น100เยนถูก) ทำให้โดนัท(พาย)ก้อนละ 100 เยนมันถูกเหลือเกิน เลยฟาดกันไปคนละ 4 ชิ้น บวกกับคะเร่ปังที่ซื้อจากร้านข้างๆอีก 1 ทำเอาอิ่มจนลุกแทบไม่ขึ้น เฮ้อ น้ำหนักต้องขึ้นแน่เลย
�